achégate
agárrame por onde poidas
cólleme polos pes
polas mans
pola lingua
amasa o silencio
que hoxe posúeme
e convérteo en estrondo
agárdame
non fuxas
que hoxe son estreito
fraco
papel
e caio polas fendas abertas
desta cidade feita da nada
vou parar alí
onde colgaron as portas
si
as bisagras verdes
as portas brancas
co aire que ascende
achegándome o pomo quente
que agarro con forza
aperto desesperado a ilusión da porta
cando a miña man disólvese
e as verbas flúen
espallándose polo teito
as bisagras pintáronas de verde
e as portas colgaban do teito.
0 comentarios:
Enviar um comentário