Erguerse e facer café.

Remexer o zucre ata que a culler non rasgue o metal da túa taza con eses pequenos grans doces.

Tentar sorrir.

Afogarse coa espectativa dun día en branco.

1 comentarios:

rosa enriquez disse...

Fleiz ano 2008¡¡¡¡¡¡¡¡Había tempo que non sabía de ti¡ Alégrame o teu regreso á rede. Por certo, fermoso esta poesía que nos regalas hoxe aquí¡ Bicos grandes:)

8:47 da manhã

Enviar um comentário

Subscrever: Enviar feedback (Atom)