AGARDANDO

Podría deitarme en calquer recuncho
e comezar a agardar...
agardarme a que pase
e decida moverme
e que acéndase unha luz
e que no horizonte apareza un paxaro
abrindo o ceo.
Podría deitarme nese mesmo recuncho
e ollar os pes por debaixo das estradas
e contemplar a merda que levamos pegada,
adherida,
o lastre que ánclanos ó desastre...
o desgaste da carne ficticia
nunha cidade ficticia...
Podría agardar a que a choiva
lavárame un pouco os ollos
e despexárame de tantos puntos na vista
para so ollar o real
e descartar a dúbida punzante
de quen sempre esquiva(...)