fala da introversión do meu corpo
do comezo dos conceptos imaxinados
o meu cerebro
de cunca virada
ocupado polas imaxes irreais da soidade do vento
alén da poeira que arrastra
vixía felino cada movemento
cada verba medida
cada incongruencia sonora
tes que ocupar o presente
co teu interno pasado vital
o teu maino paradoxo retrasado
vive das conxecturas escritas na túa fronte
xigante de neno orfo incomprendido
hai canto que non saes
que non falas coa xente
tiveches tempo dabondo
todo o tempo do mundo pra expiar o teu delicto
a autoagresión salvaxe
animal
insensible
o teu dano
a túa condena
e aí estás
deitado ignoranto a túa carne
o teu sexo
a opacidade dos teus ollos
claro que hai culpables
nós somos os verdugos
os sicarios perversos
os que provocamos a túa agonía
o fastío abúlico da túa rutina
o teu xesto desfasado
segue a bicar cos dentes os xeonllos
lambendo con celo a túa pel destinxida
agochándote da masa que che alimenta
xa verás como milloras
uiiiiii
xírome
non penso ollar máis pra el
aínda que non exista
non penso escoitalo
xa perderanse na seguinte porta as súas virtudes
agora está fechado o meu cuarto franqueable
pertence ao bébedo máis repudiado da sala
todos lle temen
ha
bótalle valor veña
bótalle merda a túa dialéctica
e bate coas aspas do esterco a túa docencia
agora que
quen é o inventor de conceptos irreais
fala merda señor
fala merda señor branco
0 comentarios:
Enviar um comentário