"negocidio"

todo o café rematou por riba da blusa

foi un acto reflexo
un impulso que levoume a empurralo contra a parede

alí ficou estampado combinando coa camisa
charlando coas pedras

debuxeille un marco e pasou anos coando por cadro

non podía asumir o feito de que precindisen de min
e esa foi a miña reacción

pero non quedou aí a cousa
fun ata a oficina

abrín a porta
empurrei á primeira persoa que atopei
e foi parar á parede do baño
alí ficou estampada combinando cos sanitarios
charlando cos mosaicos de azulexo

debuxeille unha billa e pasou anos coando por lavabo

deixei o aseo e entrei no despacho

bos días neno!

ola señor!

xa falaches co teu superior

con deus?

neno non vaias de listo que xa sabes o que hai

seino
e ti sabes o que hai?

antes de que repondera
espeteille a cara contra a mesa
logo grampeino polas orellas ao teito
debuxeille unha bombilla
e alí ficou estampado combinando coa lámpada
charlando coas moscas que voaban por riba da merda que lle caía








1 comentarios:

Raposo disse...

Está ben: a violencia como arte decorativo.