mañán cambio
doulle volta á pel
xa verás
vou ser o que ti queres que sexa
vou amarte como agora
pero de xeito artificial
coñecerei tamén o ingano
comprobarei o sabor da súa factura
da súa pel revirada
do seu pacto insensible
e despois salto
para caer de espaldas na infancia
para morrer da risa
para esquecerme de min e ser o que non sei ser
para fuxir desta pésima idea
gravada con ferro no cerebro
a felicidade non existe
deus non existe
eu non existo
1 comentarios:
Ti sempre fuches ateo¡¡Non troques amigo!!.
¿Onde está o libro que me ías agasallar? (jejeje non hai fallo agora estou lendo nos meus ratos libres Lóstregos do Neira Vilas).
Troquei as páxinas de subastas por poemas e o diñeiro por soledad.
Agardo impaciente por saber cal será o seguinte paso, a seguinte escada ata a morte ou resurrección.
¡¡Unha aperta!!
T*i*N
Enviar um comentário