ne.no

abro a porta e atópome a escuras na rúa. intúo os meus últimos pasos antes de abri-la porta.retorno as miñas pegadas ate o punto que desaparecen e volvo a dirixirme ata a porta.ábrome.entro.séntome no meu colo cantando con voz moi doce.non é a miña voz.véxome dende o marco da porta mecéndome.escoito a melodía que canto cos beizos pegados.é unha desas cancións sen letra.acendo o fogón da cociña e verto o leite sobre o cazo que leva as marcas queimadas no metal negro.está frío o tempo.a casa baleira.trolo oco da manta miro o fume saindo da cociña.deixo de cantar.o cheiro xa chegoume á boca.ao interior da boca.derramo un grito agudo e constante.non é a miña voz.o berro carnal faime saltar da cadeira.abro a porta.toda a rúa está iluminada.o meu corpo inmenso é unha mancha oscura.boto a correr facéndome pequeno.fican dentro meus segredos.desaparezo.